ADHD jest w ostatnim czasie częstym tematem rozmów na temat kondycji psychicznej polskiego społeczeństwa. Zespół ten nie powinien być bagatelizowany ani mylnie kojarzony wyłącznie z nadpobudliwością u dzieci. Dotyczy bowiem również dorosłych. Zdarza się, że przez lata ludzie żyją w nieświadomości swojego stanu, co ma przełożenie na ich zdrowie psychiczne, a także kontakt z najbliższym otoczeniem. W poniższym artykule staramy się wyjaśnić, w jaki sposób diagnoza ADHD wystawiana jest u dorosłych, a jak u dzieci.
Co to jest ADHD? Jak się objawia?
Jeszcze zanim przejdziemy do odpowiedzi na pytanie zadane w tytule, warto pokrótce wyjaśnić, czym jest ADHD. To zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (Attention Deficit Hyperactivity Disorder), będący zaburzeniem neurorozwojowym. Do jego głównych objawów należą:
- nadruchliwość, związana między innymi z dużym pobudzeniem, brakiem umiejętności dostosowania zachowania do okoliczności, czy też częstym słowotokiem,
- zaburzenia koncentracji, a więc trudność w utrzymaniu uwagi w pracy, podczas nauki i w codziennych sytuacjach,
- impulsywność, która przejawia się zazwyczaj brakiem cierpliwości, a także nadmiernymi reakcjami w trakcie mało znaczących wydarzeń (kolejka w sklepie, trudności w urzędzie itd.).
To oczywiście tylko pokrótce opisane główne objawy ADHD. Zawsze należy pamiętać, że każdy przypadek jest inny. Duży wpływ na stan psychiczny ma ponadto otoczenie pacjenta – najbliższa rodzina, szkoła, praca itd.
ADHD u dzieci – jak przebiega diagnoza?
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi najczęściej kojarzony jest z młodym wiekiem, kilku bądź kilkunastoletnimi dziećmi, które są nadpobudliwe, nie potrafią usiedzieć w miejscu i ciągle muszą coś robić.
Na temat ADHD u dzieci zrodziło się wiele stereotypów, często bardzo szkodliwych. Rodzice, z powodu braku wiedzy i doświadczenia, źle reagują na niektóre sytuacje lub nie reagują wcale, zwalając całą winę na ADHD, z którym nie można nic zrobić.
Takie podejście jest zwyczajnie szkodliwe, dlatego w sytuacji, gdy podejrzewasz, że Twoje dziecko może mieć ADHD, musisz udać się z nim do specjalisty. Najlepiej do znanej i uznanej poradni psychologicznej, która specjalizuje się w tej dziedzinie.
- W trakcie regularnych wizyt psycholog potwierdzi lub wykluczy ADHD u dziecka. Istotne jest to, aby diagnoza została postawiona między 6. a 12. rokiem życia. Dlaczego nie wcześniej? Ponieważ układ nerwowy u młodszych dzieci jest niedojrzały, przez co trudno stwierdzić, czy wspomniane wcześniej objawy rzeczywiście wskazują na ADHD.
- Poradnie organizują spotkania nie tylko z psychologiem, ale także z psychiatrą. Wszystko po to, aby zyskać pewność, jaki jest stan młodego pacjenta, a jeśli potwierdzi się ADHD, jaką terapię zastosować, by mu pomóc.
- Po wystawieniu diagnozy ADHD u dziecka, psycholog obejmie dziecko kompleksową opieką. Dzięki niej możliwa stanie się poprawa jakości codziennego życia, jak również skuteczne leczenie zaburzenia. Istnieje ponadto opcja zastosowania farmakoterapii.
ADHD u dorosłych – czym się charakteryzuje?
Jednym ze skutków rosnącej świadomości na temat ADHD w naszym społeczeństwie jest częstsze dostrzeganie tego typu zaburzeń również u dorosłych. Mowa tu w szczególności o ludziach, których nie zdiagnozowano w wieku dziecięcym.
Jak objawia się ADHD u dorosłych? Przede wszystkim problemami z koncentracją, nadpobudliwością i impulsywnością. Mamy tu zatem do czynienia z typowymi trudnościami, które pojawiają się także u dzieci.
Ważne jest zatem to, aby nie bagatelizować sytuacji. Jeśli czujesz, że Twoje zachowanie i ogólny stan psychiczny źle wpływa na codzienne życie, udaj się do specjalisty na przeprowadzenie diagnozy ADHD u dorosłych. Dzięki niemu otrzymasz diagnozę, a jeśli stwierdzi u Ciebie ADHD, poznasz metody radzenia sobie z zaburzeniami.
Odpowiednio przygotowana terapia to najlepszy sposób zmiany złego stanu, w jakim się znajdujesz. Oczywiście pamiętaj o przemyślanym i świadomym wyborze poradni i psychologa.
